Lieve Sam, dit wil ik dat je later weet over geld en toeslagen

Lieve Sam,

Je ligt nu te slapen met je knuffelbeer half op je gezicht en je sokken aan het voeteneinde van het bed. Ik zou ook moeten slapen, maar ik zit hier aan de keukentafel. De laptop open, formulieren erbij, kop thee koud. Ik ben bezig met toeslagen – again. Maar vanavond voel ik me niet gefrustreerd. Alleen… nadenkend.

Je bent nu zes. En ik weet dat je opgroeit zonder te weten hoeveel rekenen, plannen en checken het kost om het rustig te laten lijken. Dat is goed. Je hoeft je op jouw leeftijd geen zorgen te maken over geld. Maar ooit word je groot. En ik weet niet hoe het er dan uitziet – dit land, deze systemen. Dus ik schrijf dit voor jou. Omdat ik wil dat je later begrijpt hoe we het deden. Hoe we het volhielden.


Ik wil dat je weet: het was niet makkelijk, maar het was mogelijk

Toen jij en je broer klein waren, werkte ik parttime, haalde ik jullie op van school, draaide ik wasjes, en had ik een Excel-bestand met vijf tabbladen voor toeslagen. Zonder die toeslagen hadden we hier niet gewoond. Dan was er geen opvang geweest. Dan had ik misschien niet kunnen werken. Dan had je vaker gemerkt dat mama zich zorgen maakte.

Maar omdat ik hulp kreeg, kon ik blijven werken. En kon jij gewoon kind zijn.


Ik wil dat je snapt: we waren niet afhankelijk, we waren standvastig

Sommige mensen zeggen dat toeslagen je afhankelijk maken. Alsof het iets is om je voor te schamen. Maar dat is niet waar. We gebruikten de middelen die er waren om overeind te blijven, en dat is geen zwakte. Dat is kracht.
Het is lef, om door te gaan. Om hulp te accepteren. Om te zeggen: “ik red het niet alleen, maar ik geef niet op.”


Ik hoop dat het later beter geregeld is voor jou

Misschien lees jij deze brief ooit in een wereld waarin het simpeler is geworden. Waarin je inkomen en huur gewoon eerlijk verdeeld worden, zonder dat je elke maand moet bewijzen dat je niet liegt.
Misschien hoef jij nooit toe te lichten waarom je drie uur extra hebt gewerkt of waarom je een dag extra opvang had.

En als dat zo is, dan is dat deels omdat mensen – gewone mensen zoals ik – hun verhalen zijn blijven delen. Omdat we zeiden: dit systeem helpt, maar het moet beter. En omdat we geloofden dat het anders kan.


Maar mocht je ooit zelf in mijn schoenen staan…

Weet dan dit:

  • Vraag hulp.
  • Geloof niet dat je alles alleen moet kunnen.
  • Wees eerlijk – ook tegen jezelf.
  • En weet: jij bent meer dan cijfers in een systeem. Jij bent waardevol, gewoon om wie je bent.

Ik hoop dat je dit nooit écht nodig hebt. Maar als je het ooit wél nodig hebt, dan wil ik dat je dit leest en denkt: Mama deed wat ze kon. En ik kan dat ook.

Slaap lekker, lieve Sam.
Tot morgen. Tot altijd.

Wat Nel me leerde over toeslagen (en waarom ik haar nooit negeer)

Je hebt van die mensen in je leven die meer weten dan Google. Voor mij is dat Nel – mijn 67-jarige buurvrouw met grijze krullen, een vlijmscherpe blik en een geheugen als een archiefkast. Ze heeft geen internetbankieren, maar wél altijd grip op haar geldzaken.

We zitten regelmatig met koffie op haar balkon. Zij rookt een sigaretje (tegen mijn advies in), ik luister. En laatst hadden we het over – jawel – toeslagen.

Hier een beknopt verslag van dat gesprek. Want wat zij zei, móet ik met jullie delen.


Gabrielle:
Nel, jij hebt nooit toeslagen gehad, toch?

Nel (lacht):
Nee joh. Toen ik jouw leeftijd had, bestonden die amper. Als je geluk had kreeg je kinderbijslag en een studietoelage. Maar tegenwoordig moet je een boekhouder zijn om gewoon boodschappen te kunnen doen.

Gabrielle:
Ik ben al drie keer in de war geraakt door die kinderopvangtoeslag. Eén fout en je moet honderden euro’s terugbetalen.

Nel:
En dat is precies waarom mensen er zenuwachtig van worden. Het voelt als hulp, maar het systeem vertrouwt je niet. Je krijgt geld vooruit, en dan moet je maar hopen dat je het goed hebt ingevuld.


Nel’s wijsheden over toeslagen – en het leven

1. “Wees niet te trots om hulp te vragen”
Nel vertelde me dat ze haar nicht helpt met het aanvragen van huurtoeslag. “Ze durfde er eerst niet aan te beginnen,” zei ze. “Bang dat ze iets fout zou doen.” En ja, ik herken dat. Soms denk je: ik fix het zelf wel. Maar eerlijk? Een tweede paar ogen kan het verschil maken tussen terugvorderen of gerust ademhalen.

2. “Noteer élke wijziging in je leven”
Nel heeft een papieren agenda waar ze werkelijk alles in schrijft: nieuwe banen van familieleden, geboortedata, zelfs wat de kat at vorige week. “Zo vergeet ik niets,” zegt ze. En ik dacht eerst: dat is overdreven. Maar nu snap ik het. Want elke wijziging – in inkomen, samenstelling van je gezin, opvanguren – kan effect hebben op je toeslagen. En als je het vergeet door te geven, voel je het in je portemonnee.

3. “Denk niet dat de overheid het wel voor je regelt”
Deze vond ik pijnlijk raak. “Ze verwachten dat jij het systeem begrijpt,” zei Nel, “terwijl ze het zelf al amper kunnen uitleggen.” Dus: blijf zelf scherp. Vertrouw niet blind op automatisch toegekende toeslagen. Controleer. Vraag. En als iets raar voelt? Graaf dieper.


Gabrielle:
Ik word er soms gewoon moedeloos van. Alsof het nooit écht klopt.

Nel:
Dat snap ik. Maar weet je, meis: je doet het goed. Je zorgt voor je kinderen, je werkt, en je houdt het allemaal draaiende. Dat toeslagencircus is zwaar, maar jij laat het niet je leven bepalen. Dáár gaat het om.


Tot slot – soms zit de wijsheid gewoon naast je

Ik liep na dat gesprek met tranen in m’n ogen naar huis. Niet omdat ik iets nieuws had geleerd over het systeem, maar omdat ik me even niet zo alleen voelde.

Toeslagen zijn ingewikkeld, ja. Maar het helpt als je iemand hebt die het nuchter bekijkt. Iemand die zegt: “Het systeem mag dan krom zijn, jij bent dat niet.”
Dank je, Nel.

Tot volgende keer,
Gabrielle

Wat krijg je nou écht? Een overzicht van toeslagen in 2025

Ik heb het mezelf zo vaak afgevraagd: “Is dit nou het juiste bedrag? Krijg ik niet te weinig? Of juist te veel?”
Die toeslagen veranderen ieder jaar, en ergens tussen mijn belastingaangifte en de schoolkalender probeer ik dan ook nog bij te houden wat ik precies krijg.

Dus ik dacht: ik zet het gewoon op een rij. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor jou. Want soms heb je gewoon behoefte aan een duidelijk overzicht zonder 12 tabbladen open te hoeven hebben.


Toeslagen in 2025 – de bedragen op een rij

Dit zijn de maximale bedragen per toeslag in 2025. Let op: het zijn richtbedragen, en het hangt allemaal af van je inkomen, woonsituatie en of je een toeslagpartner hebt.

ToeslagMaximale bijdrage (per maand)Opmerkingen
Zorgtoeslag€127 (alleenstaand)Meer als je een toeslagpartner hebt. Afhankelijk van je inkomen.
Huurtoeslag€420 (alleenstaand)Hangt af van huurprijs, inkomen én gezinssituatie.
KinderopvangtoeslagTot 96% van de opvangkostenPercentage verschilt per inkomen en aantal kinderen.
Kindgebonden budgetMax. €405 per kind (per maand)Automatisch toegekend als je aan voorwaarden voldoet.

Hoe weet je of je in aanmerking komt?

De Belastingdienst kijkt naar je toetsingsinkomen. Dat is je inkomen vóór aftrekposten. Ook je eventuele partner telt mee. Hieronder een globaal overzicht (2025):

ToeslagMax. inkomen voor recht op toeslag
Zorgtoeslag€39.500 (alleenstaand) / €49.000 (met partner)
Huurtoeslag€36.500 – €47.500 (afhankelijk van situatie)
KinderopvangtoeslagGeen harde grens, maar bijdrage daalt bij hoger inkomen
Kindgebonden budgetMax. €38.000 (alleenstaand met 1 kind)

🧠 Tip van Gabrielle: Gebruik de proefberekening op toeslagen.nl – het is niet perfect, maar wel handig voor een snelle indicatie.


Wat krijg ik zelf eigenlijk?

Om het even tastbaar te maken, hier mijn eigen situatie (in grote lijnen):

  • Alleenstaande moeder, 2 kinderen
  • Parttime werk: bruto jaarinkomen van ~€29.000
  • Huur: €775 per maand
  • Kinderen op de opvang: 2 dagen per week

En ja, ik ontvang álle vier de toeslagen. Mijn maand ziet er ongeveer zo uit:

ToeslagMijn bedrag (afgerond)
Zorgtoeslag€115
Huurtoeslag€285
Kinderopvangtoeslag±€600 (verspreid over opvangkosten)
Kindgebonden budget€325

Dat is dus ruim €1.300 aan ondersteuning per maand. Als je dat optelt, is het bijna evenveel als mijn parttime salaris. Bizar? Ja. Nodig? Zeker.


Toeslagen zijn géén bonus – ze zijn bestaanszekerheid

Ik merk dat er in de media vaak gesproken wordt over “mensen die leven van toeslagen”, alsof het iets is om je voor te schamen. Maar eerlijk? Zonder toeslagen zou ik álles moeten opgeven: werk, zelfstandigheid, structuur.

Ik wil dat mijn kinderen kunnen opgroeien met stabiliteit. En ja, ik zou liever gewoon een hoger nettoloon krijgen in plaats van een systeem dat ik steeds moet bijsturen – maar zolang dat niet zo is, ben ik blij dat het er ís.


Tot slot: blijf kritisch, maar maak er gebruik van

Wees niet bang om te vragen wat je toekomt. En laat je niet gek maken door cijfers of tabellen – zelfs deze zijn indicatief. De echte puzzel ligt in jóuw situatie.

Hopelijk helpt dit overzicht een beetje. En wie weet maak ik volgende keer een vergelijk tussen 2024 en 2025 – als jullie dat interessant vinden, laat het me weten.

Tot gauw,
Gabrielle

Een dinsdag vol toeslagenstress (en uiteindelijk een beetje opluchting)

Het begon al bij het ontbijt. Mijn jongste liet zijn melk omvallen over mijn papieren – precies over die ene brief van de Belastingdienst die ik nog moest lezen. Ik haalde diep adem. “Rustig blijven, Gabrielle,” mompelde ik tegen mezelf, terwijl ik met een theedoek de schade probeerde te beperken.

Die ochtend was er niets bijzonders aan. Gewoon dinsdag. Kinderen naar school, koffie zetten, even op adem komen. Tot ik via de app van mijn bank een melding kreeg: “Toeslagen: -€246,00”.

Wat?


De paniek begint (weer)

Eerst dacht ik dat het een fout was. Ik had toch alles netjes ingevuld? Mijn inkomen opgegeven? Geen wijzigingen? Of… wacht. Had ik wel doorgegeven dat ik dit jaar drie uur meer ben gaan werken?

Ik rende naar mijn laptop alsof m’n leven ervan afhing. Mijn hart bonsde. “Niet weer,” dacht ik. “Niet nóg een terugbetaling.” Want dat is het moeilijke van toeslagen: je krijgt ze op basis van schattingen. En als je leven verandert – wat bij mij regelmatig gebeurt – moet je dat dus zelf meteen doorgeven.

Spoiler: dat had ik niet gedaan.


Even bellen, dan maar

Na een kwartier vloeken en klikken op de website van MijnToeslagen besloot ik te bellen. Wachttijd: 17 minuten. Kind op de achtergrond: “Mama, waar is mijn gymschoen?”
Het leven lacht je toe, zullen we maar zeggen.

Maar toen ik eindelijk iemand aan de lijn kreeg, viel het mee. “U bent niet de enige, mevrouw,” zei een vriendelijke stem. “Dit gebeurt echt dagelijks.” Dat maakte het niet minder vervelend, maar toch. Even voelde ik me minder alleen in de bureaucratische jungle.

Blijkbaar had het systeem automatisch een herberekening gedaan op basis van gegevens van mijn werkgever – gegevens die een paar weken achter liepen. Daardoor leek het alsof ik teveel had gekregen, terwijl het misschien nog wordt rechtgetrokken.


Realiteit check

Na het gesprek zat ik even stil. Ik voelde me moe. Niet van het bellen, maar van het hele systeem. Altijd dat balanceren tussen dankbaarheid en frustratie.

Want ja, zonder toeslagen zou ik het financieel niet redden. Maar het feit dat ze zo ingewikkeld zijn, zorgt voor constante stress. Elke kleine verandering in je leven kan een financiële bom zijn, die pas maanden later ontploft. En als alleenstaande moeder is het al ingewikkeld genoeg.


Een klein lichtpuntje

’s Avonds, toen de kinderen sliepen, besloot ik nog één keer in te loggen op MijnToeslagen. Alles klopte weer. De terugbetaling werd deels gecompenseerd door een aanpassing van het kindgebonden budget.
Ik haalde adem. Niet opgelucht, maar opgelucht-ish.

Ik maakte een kop thee, kroop op de bank en dacht: ik schrijf dit op. Want als ik al zo struikel door dit systeem – terwijl ik redelijk taalvaardig ben, de brieven snap en durf te bellen – hoe moet dat dan voor mensen die dat niet durven? Of de taal niet goed spreken?


Dus: vertel je verhaal

Wat ik geleerd heb, is dat we hierover moeten blijven praten. Openlijk. Zonder schaamte. Want toeslagen zijn geen luxe. Ze zijn geen “cadeautje” van de overheid. Ze zijn noodzaak.
En als we elkaar niet helpen begrijpen hoe het werkt, blijft het systeem mensen raken die al weinig overhouden.

Dus bij deze: mijn dinsdag. Niet perfect. Wel echt.

Tot de volgende keer,
Gabrielle

7 dingen die niemand je vertelt over toeslagen (maar die je wel móet weten)

Oké. Laat me even eerlijk zijn: ik dacht dus altijd dat toeslagen zoiets waren als automatische cadeautjes van de overheid. Gewoon even aanvragen, en hop, geregeld. Nou, als je inmiddels een paar blauwe enveloppen en slapeloze nachten verder bent, weet je beter.

Dus voor iedereen die er middenin zit of net begint: hier zijn 7 dingen die ik zelf had willen weten over zorgtoeslag, huurtoeslag, kindgebonden budget en kinderopvangtoeslag. Geen droge info, maar gewoon: dingen die je van een vriendin hoort. Dus bij deze, van mij – Gabrielle.


1. Alles draait om je toetsingsinkomen

En nee, dat is niet gewoon je loonstrook. Je moet ook andere inkomens meenemen: vakantiegeld, freelance bijverdiensten, alimentatie. Eén keer had ik m’n freelance klus niet meegerekend, en bam: terugbetalen. AU. Check dus goed wat er allemaal meetelt.


2. “Te veel ontvangen” betekent: terugbetalen

Dat geld voelt even alsof het van jou is – maar het is altijd onder voorbehoud. Als achteraf blijkt dat je toch meer verdiende dan opgegeven, of je woon- of gezinssituatie veranderde zonder dat je het doorgeeft… dan krijg je geen boze brief, maar een rekening. En die zijn zelden zachtzinnig.


3. Bij twijfel: bel gewoon

Ik heb ooit drie weken gewacht om “het zelf uit te vogelen”, terwijl een medewerker van de Belastingdienst het me in vijf minuten kon uitleggen. Ze zijn vaak veel vriendelijker dan je denkt (oké, niet altijd, maar vaker dan verwacht).


4. Je moet álles doorgeven. Echt álles.

Nieuwe baan? Kind gaat meer dagen naar de opvang? Samenwonen? Geef het door via Mijn Toeslagen. En wacht niet te lang. Want als het systeem je inkomen lager inschat dan het is, krijg je meer toeslag dan je eigenlijk mag hebben. En die gaat dus weer terug.


5. Kinderopvangtoeslag is een wiskundetoets vermomd als formulier

Ik blijf erbij: dit is de meest ingewikkelde van het stel. Je moet schatten hoeveel opvanguren je nodig hebt, en het uurtarief goed invoeren. Laat je vooral helpen door het opvangcentrum – die hebben er ervaring mee.


6. Soms krijg je automatisch iets toegekend – maar niet altijd

Kindgebonden budget krijg je meestal vanzelf als je er recht op hebt, maar huurtoeslag moet je actief aanvragen. En als je situatie verandert? Dan moet je zelf checken of je recht hebt op meer of minder.


7. Het systeem is niet perfect, maar het kan je leven wél draaglijker maken

Eerlijk is eerlijk: ik ben vaker gefrustreerd dan dankbaar als ik met toeslagen bezig ben. Maar tegelijk: ze maken een verschil. Dankzij toeslagen kon ik blijven werken, een veilige woning huren en boodschappen doen zonder paniek in m’n buik.


Tot slot: je bent niet gek – het ís ingewikkeld

Als jij ook weleens zuchtend voor je laptop zit met een calculator in de ene hand en een slap kind op schoot: je bent niet de enige. Geef jezelf de ruimte om fouten te maken en hulp te vragen. Echt waar, je hoeft het niet allemaal zelf te kunnen.

En weet je wat? Ik verzamel deze tips ook maar beetje bij beetje. Dus als jij nog een gouden tip hebt die ik hier mis: laat het weten in de reacties.

Tot snel,
Gabrielle